طرح هوشمندکردن
مدارس طی چند سال اخیر مورد توجه بخش آموزشی ایران و در راس آنها وزارت آموزش و پرورش
به عنوان متولی امر آموزش قرار گرفته است و در چندین مدارس اجرا شده است.
امروزه پیشرفت‌هایی
که در حوزه فناوری اتفاق می‌افتد، قابل چشم‌پوشی نیست، هر گام به جلو در عصر حاضر مقارن
با ظهور پدیده‌ای نو و سیستمی مدرن متشکل از سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای مختلف است
و زندگی در قرن حاضر مستلزم بهره‌مندی از این سیستم‌های پیشرفته است. از طرفی در آستانه
هزاره سوم که موضوع آموزش در جوامع بشری از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار شده است،
نقش تجهیزات کمک آموزشی و تکنولوژی آموزشی (سخت افزار و نرم افزار) کمتر از خود آموزش
به نظر نمی‌رسد.
هم‌اکنون دیگر
گچ‌های رنگی و تخته سیاه در دنیای فناوری و الکترونیک جایی ندارند و دیری نخواهد گذشت
که دانش‌آموزان به جای كیف‌های مملو از كتاب‌های درسی حجیم، با كامپیوترهای كیفی سركلاس
درس حاضر خواهند شد، امتحانات از طریق رایانه انجام خواهد شد و دانش‌آموزانی كه به
علت بیماری نتوانند در كلاس درس حاضر شوند، قادر خواهند بود در منزل از طریق رایانه‌ها،
درس‌های خود را دنبال كنند.
وضعیت آموزشی در
بسیاری از كشورهای جهان نیز متاثر از اینترنت و كاربردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات
قرار گرفته است تا جایی که این روزها "هوشمندسازی مدارس" در بسیاری از کشورهای
پیشرفته و در حال توسعه دنیا در زمره مهم‌ترین طرح‌های آموزشی این کشورها قرار گرفته
است.
نخستین موضوعی
که در زمینه هوشمندسازی مدارس مطرح می‌شود این است که تجهیز یک کلاس به یک دستگاه لپ‌تاب،
ویدئو پروژکتور و یک پرده نمایش در مدرسه‌ای که دارای ١٠ کلاس است، به مفهوم هوشمندسازی
نیست.
برای پیاده‌سازی
طرح هوشمندسازی مدارس، ابتدا باید مدارس از لحاظ زیرساخت‌های مورد نیاز مثل شبكه محلی،
اتصال اینترنت و سخت‌افزار تجهیز شود سپس با مجهزكردن بخش نرم‌افزاری مثل وب‌سایت مدرسه،
سیستم مدیریت آموزشی، نرم‌افزارهای آموزش الكترونیكی، اتوماسیون اداری مدرسه و پست
الكترونیك، در تغییر شیوه آموزشی از حالت سنتی به هوشمند تلاش كرد.
در یك مدرسه هوشمند
حضور و غیاب دانش‌آموزان با سیستم‌های الكترونیك انجام می‌گیرد و والدین می‌توانند
با مراجعه به وب‌سایت مدرسه در هر لحظه از وضع فرزند خود اطلاع پیدا كنند. در این نوع
مدارس با ثبت كاركرد كلاسی و انضباطی دانش‌آموز در پرتال مدرسه، والدین می‌توانند در
هر لحظه گزارش كاملی از عملكرد دانش‌آموز خود داشته باشند و در جهت بهبود آن بكوشند.
هوشمندکردن مدارس
صرفا تجهیز کلاس‌های درس به ابزار و وسایل هوشمند نیست بلکه دانش استفاده از این وسایل
نیز مطرح است.
در همین
رابطه، به گزارش خبرگزاری ایلنا و به نقل از "مهدی بهلولی" عضو کانون صنفی
معلمان ایران، هوشمندسازی در مدارس به یک پرستیژ و ابزاری برای دریافت پول
از والدین تبدیل شده و در آموزش و پروش مشکلات بودجه‌ای برای هوشمندسازی مدارس وجود
دارد.
مهدی بهلولی
می‌گوید: آموزش و پرورش در ایران پولی شده است و پرورش فراگیر و همه جانبه استعدادهای
دانش‌آموزان در نظر گرفته نمی‌شود.
وی گرفتن پول از
والدین دانش‌آموزان برای هوشمندسازی کلاس‌ها را مصداق "هراندازه پول بدهی به
همان اندازه هم آش می‌خوری" دانست و بر این باور است که منطق مقابل این دیدگاه
این است که کیفیت بالا در آموزش و پرورش را برای همه دانش‌آموزان به طور یکسان در نظر
می‌گیریم، چون می‌خواهیم یک نسل را پرورش دهیم لذا در سه حیطه آموزش، بهداشت و امنیت
نباید منطق "هراندازه پول بدهی به همان اندازه هم آش می‌خوری" حاکم شود.
این عضو کانون
صنفی معلمان ایران همچنین عنوان کرده است، هوشمندسازی کلاس‌های درس به شکلی که اکنون
در مدارس ایران رایج شده نه تنها هیچ ضرورتی ندارد و به بهبود آموزش نیز کمک چندانی
نمی‌کند، بلکه به ابزاری برای دریافت پول از والدین تبدیل شده که ممکن است به تبعیض
بین دانش‌آموزان نیز منجر شود.
مهدی بهلولی
بر این باور است که هوشمندسازی مدارس یک روند جهانی است اما این روند به پیش زمینه‌هایی
نیازمند و در ایران پایه و بنیان هوشمندسازی کلاس‌های درس در ایران از ابتدا اشتباه
بنا نهاده شده است.
وی در خصوص تبعیض
در آموزش و پرورش گفته است، تبعیض باعث از
بین رفتن پرورش همه جانبه خواهد شد و فردی که از ابتدا در مدرسه با احساس تبعیض رشد
می‌کند، در آینده به خوبی نمی‌تواند، از عدالت و برابری پشتیبانی کند.
در ایران با توجه
به نبودن زیرساخت مناسب ارتباطی و نرم‌افزاری و سخت‌افزاری و همچنین فقدان معلمان آموزش‌دیده،
حركت در این مسیر و توسعه این راهكار به آسانی محقق نمی‌شود و نیاز به برنامه‌ریزی
منسجم دارد.
نقش ضعیف آموزش
وپرورش در تولید محتوای آموزشی کارآمد، مشکل اینترنت که در ایران که هیچ ضمانتی وجود
ندارد، هزینه های سنگین هوشمندسازی، عدم آشنایی دبیران با رایانه، مشکلات آموزش آنان
و هزینه های مربوطه، باور نداشتن و حتی نداشتن آشنایی مقدماتی بعضی مسئولین (متولیان
امر) هوشمندسازی در رده های مختلف آموزش وپرورش، تنها چند نمونه از مشکلات هوشمندسازی
مدارس در ایران است.
No comments:
Post a Comment